Osteopatia to metoda leczenia manualnego, która przywraca zaburzoną homeostazę organizmu.
Zakłada, że ludzkie ciało posiada własne mechanizmy regulacji i samoleczenia, a wszystkie procesy zachodzące w nim są ze sobą powiązane zarówno w kontekście strukturalnym, ale także funkcjonalnym oraz emocjonalnym.
Wszystkie układy naszego ciała wpływają na siebie, a dysfunkcja jednego powoduje zaburzenia pracy kolejnego z nich.
Zaawansowana wiedza z zakresu anatomii, fizjologii, biochemii i biofizyki wraz z przygotowaniem praktycznym zdobywanym przez lata studiów pozwala mi rozpoznawać zaistniały problem, niedostrzegany często przez innych specjalistów klinicznych.
Przyczynia się to do bardzo wysokiej trafności diagnoz i skuteczności leczenia, zapewniając jednocześnie całkowite bezpieczeństwo pacjentowi, gdyż celem leczenia jest człowiek, a nie jego schorzenie.
Osteopatię można zdefiniować jako:
Niezależny i odróżniający się zawód w zakresie opieki zdrowotnej, który przyczynia się do poprawy standardu życia, poprzez skupienie się na przyczynach problemu oraz poprzez dążenie do eliminowania uszkodzeń pierwotnych.
Przywracanie, utrzymywanie i zwiększanie homeostazy (równowagi ogólnej): oznacza to, pobudzanie ogólnych zdolności człowieka do samo-regulacji i samo-zdrowienia.
Techniki stosowane na układzie nerwowo-mięśniowo-szkieletowym: wnętrze odbudowywane od zewnątrz.
Techniki manualne: osteopata wykorzystuje wyłącznie swoje ręce, tak do badania klinicznego, jak i w celu leczenia.